Buyuk Gunahlar

Şirk,
Allah seni tek başına yarattığı halde O’na herhangi bir şeyi denk
tutman ve Allah’la birlikte taş, ağaç, güneş, ay, rasul, şeyh, cin,
yıldız, melek veya başka bir varlığa ibadet etmendir.

Denk
tutmak: Yalnız Allah’a ait olan hak, sıfat ve yetkilerden herhangi
birisini Allah’tan başkasına aynen Allah’a verildiği gibi vermektir.

Şirk üçe ayrılır:

1. Büyük Şirk: a) Duada şirk. (Ölüden yardım istemek gibi) b) Niyette şirk. (Yapılan amel Allah için değil de başka şey için yapılması.) c)
İtaatte şirk. (Allah’ın itaat etmeyi yasakladığı bir konuda birisine
itaat etmek veya kendisine itaat edilmeyi yasakladığı birisine itaat
etmektir.) d) Sevgide şirk. (Herhangi birini ya da başka birşeyi Alah kadar ya da daha fazla sevmek.)

2. Küçük Şirk: Riya (gösteriş) Allah’tan başkasına yemin etmek, Allah ve sen dilersen sözü, gibi.

Büyük şirk insanı İslam dininden çıkarır, kafir yapar.

Küçük şirk ise İslam dininden çıkartmaz fakat büyük günahlardan daha günahtır.

Allah (c.c) şöyle buyuruyor:

Bu
husustaki ayetler Kur’an’da oldukça fazla geçmektedir. Allah’a ortak
koşan ve müşrik olarak ölen kimselerin cehennemlik oldukları kesindir.
Allah’a iman eden ve mü’min olarak ölen kimse (günahlarından dolayı)
azap görse de sonunda mutlaka cennete girecektir.

Rasulullah (s.a.s) şöyle buyuruyor:

“Size büyük günahların en büyüklerini bildireyim mi?”

-Evet, ya Rasulullah! dediler. Buyurdu ki:

“Allah’a ortak koşmak, ana-babaya eziyet etmek ve yalan yere şehadet etmek.”

Sonuncusunu o kadar çok tekrarladı ki keşke sussa dedik.

“Helak edici yedi büyük günahtan sakının. Allah’a ortak koşmak.....” (Buhari, Müslim, Tirmizi, Ebu Davud, Nesei ,Ahmed)

“Dinini değiştireni öldürün.” (Buhari, Tirmizi, Ebu Davud, Nesei, İbn-i Mace, Ahmed)

Allah (c.c) şöyle buyurmaktadır:

İbn-i Abbas (r.a) diyor ki: "Namazı zayi etmek, onu tamamıyla terketmek manasında olmayıp, belki vaktinden çıkarmaktır."

Allah (c.c) şöyle buyuruyor:

"Vay! O namaz kılanların haline! Onlar kıldıkları namazdan gafildirler." (Maun: 4-5)

Rasulullah (s.a.s) şöyle buyuruyor:

"Kafirlerle aramızdaki fark namazdır. Kim onu terkederse muhakkak ki kafir olmuştur." (Tirmizi, Nesei, Ahmed, İbn-i Mace) (Hakim ve Zehebi bu hadis için sahih dediler.)

"Kim bilerek namazı terkederse, Allah'ın teminatından uzaklaşmıştır." (Ahmed, Beyhaki)
(Münziri Tergib ve Terhib'inde: "Ahmed b. Hanbel'in bu hadisin rivayet
senedindeki raviler güvenilir kişilerdir, fakat senedindeki Maçhul,
hadisi rivayet eden Ümmü Eymen'den hiçbir hadis nakletmemiştir." dedi.)

Hz. Ömer (r.a) şöyle demiştir:

"Bilinmelidir ki namazı zayi edenin islamdan nasibi yoktur." Eyub'us Sahtiyani bu söze benzer bir söz söylemiştir.

Ceriri,
Abdullah b. Şakik'den, o da Ebu Hureyre (r.a)'den; o şöyle demiştir:
Rasulullah (s.a.s) sahabeleri namazı terketmek hariç, hiçbir amelin
terkini küfür saymazlardı." (Tirmizi) (Hakim ve Zehebi bu hadis için
sahih dediler)

İbn-i Hazm (r.a) şöyle demiştir:

Ebu Hureyre (r.a)'den Rasulullah (s.a.s)'in şöyle buyurduğu rivayet edilmiştir:

"Kıyamet
günü kul önce namazlarından ötürü hesaba çekilir. Eğer namazları tam
ise mutlu ve kazanmış kişi olur. Şayet namazları fasit (bozuk) ise
kaybetmiş ve hüsrana uğramış kişilerden olur." (Tirmizi rivayet etti ve
bu hadise hasen sahih dedi. Nesei de rivayet etmiştir.)

"İnsanlarla Lailaheillallah
Muhammedun Rasulullah'a şehadet edip namazı eda edinceye ve zekatı
verinceye kadar savaşmakla emrolundum. Eğer bunu yaparlarsa benden,
Allah'ın hakkı müstesna mallarını ve kanlarını korumuş olurlar. Onların
gizli halleri Allah'a aittir." (Buhari, Müslim)

Ebu Said (r.a)'den:

"Bir adam, Rasulullah (s.a.s)'e: "Ya Rasulallah! Allah'tan kork!" dedi. Rasulullah (s.a.s) ise buna karşılık şöyle dedi:

"Yazıklar olsun sana! Ben, yeryüzünde insanların Allah'tan en çok korkanı değilmiyim?"

Bunun üzerine Halid b. Velid: "İzin ver de şu adamın boynunu vurayım" dedi. Rasulullah (s.a.s):

Hayır. Belki o, namaz kılanlardandır." buyurdu. (Buhari, Müslim)

Abdullah b. Amr (r.a)'den,

Rasulullah (s.a.s)'in şöyle buyurduğu rivayet edilmiştir.

"Kim
namazını muhafaza etmezse, onun için bir nur, bir delil ve bir kurtuluş
sebebi olmaz ve kıyamet gününde bu kişi Karun, Firavun, Haman
ve Übeyy b. Halef ile beraber haşrolunacaktır." (Ahmed, Darimi, İbn-i
Hıbban, Taberani) (Münziri Tergib ve Terhib'inde, bu hadis için sahih
dedi.)

Bu zikrettiğimiz hadisler (rivayetler) sanki namazı terkeden kişinin kafir olduğun hissini vermektedir.

Halbuki Rasulullah (s.a.s) şöyle
buyurmuştur: "Allah'tan başka ibadete layık ilah olmadığına ve
Muhammed'in onun kulu ve rasulü olduğuna şehadet eden kula Allah
cehennemi haram kılar." (Buhari, Müslim)

(Cehennemde ebedi kalmayı veya cehhenemin en üst tabakası olan Derk-i A'la dışındaki kısımları haram kılar.)

Namazı
vaktinden çıkarıp da, vaktinden sonra kazaya bırakan ve onu kaza namazı
olarak kılan bir kimse, büyük günah işlemiş sayılır. Bu kazaya
bıraktığı namazı kılmayan kimse ise, zinakar ve hırsızın işlediği gibi
günah işlemiş sayılır. Bu şekilde devamlı yapan kimseler tevbe etmedikçe
büyük günah işleyen kimse gibidirler. Namazı devamlı kılmayan kimse
ise, kafir, bedbaht, mücrim olup ahirette de hüsrana uğrayanlardandır.

Allah-u Te'âla şöyle buyuruyor:

Rasulullah (s.a.s) şöyle buyuruyor:

"Bir
adam hanımını yatağana davet ettiği zaman o gelmeyecek olursa ve kocası
ona kızgın olarak sabahlarsa melekler o kadına sabaha kadar lanet
eder." (Buhari, Müslim)

“Bir kadın kocasının yatağını terkederek gecelerse melekler ona lanet eder.” (Buhari, Müslim)

“Nefsim
elinde bulunan Allah'a yemin ederim ki, bir erkek karısını yatağına
çağırınca kadın bundan kaçınırsa gökte bulunan şey (melekler) kocası
ondan razı oluncaya kadar o kadına kızgın olurlar.” (Buhari, Müslim)

“Bir
kadının, kocası evde olduğu halde onun iznini almadan nafile oruç
tutması caiz olmaz. Kocasının izni olmadan evine başkalarını sokması
helal olmaz.” (Buhari)

“Eğer
birinin başkasına secde etmesini emretseydim, kadının kocasına secde
etmesini emrederdim” (Tirmizi rivayet etti ve sahih dedi.)

"Kocana karşı ne durumda olduğuna dikkat et. Çünkü kocan senin cennetin veya cehennemindir." (Nesei)

"Kocasının evinden isinsiz çıkan kadın, dönünceye veya tevbe edinceye kadar melekler ona lanet okurlar." (Taberani)

Allah-u Te'âla şöyle buyuruyor:

Rasulullah (s.a.s) şöyle buyuruyor:

Allah-u Te'âla şöyle buyuruyor:

Rasulullah (s.a.s) şöyle buyuruyor:

"Parası olduğu halde borcu vermemek, zulümdür." (Buhari, Müslim)

Zulmün en büyüğü yalan yere yemin etmektir.

Rasulullah (s.a.s) şöyle buyuruyor:

"Öyle kişiler var ki, Allah'ın malından haksız yere yiyorlar. Onlar için kıyamet gününde cehennem vardır." (Buhari)

Cabir
(r.a)'dan, Rasulullah (s.a.s) Ka'b b. Ucra (r.a)'ya şöyle dedi: "Haksız
yere alınan maldan (yenilerek) gelişen et cennete giremeyecektir.
Cehennem ona daha layıktır." (Ahmed) (Hakim ve Zehebi rivayet etti ve
Buhari, ve Müslim'in şartlarına göre sahihtir dediler.)

Ebu Bekir (r.a)'dan, Rasulullah (s.a.s) şöyle buyurdu:

(Bu
hafızda bir hadis yoktur. Ancak Hakim'in Müstedrek'inde bir önceki
Cabir (r.a)'ın hadisi vardır. Haksız yere alınan maldan gelişen et
cennete giremez. Cehennem ona daha layıktır.)

Bu
bölüme (batıl yolla insanların mallarını alarak zulmetmek) şunlar da
girmektedir: Haraççı, yol kesici, hırsız iş yapabildiği halde
çalışmayan, hain, sahtekar, ödünç aldığı malı inkar eden, ölçü ve
tartıda eksik tartan, bir malı bulduktan sonra sahibini araştırmadan
yiyen, kusurunu bildiği bir malı kusurunu gizleyerek satan, kumarbaz.

Allah-u Te'âla şöyle buyuruyor:

"Allah'ın indirdikleriyle hükmetmeyenler kafirlerin ta kendileridir." (Maide: 44)

Rasulullah (s.a.s) şöyle buyurdu:

"Hükmeden
kadıların biri cennette, ikisi cehennemdedir. Hakkı bilip ona uygun
karar veren kadı (hakim) cennettedir. Hakkı bildiği halde (kasten)
aykırı yönde karar veren hakim cehennemdedir. Bilmeden hüküm veren hakim
ise (yine) cehennemdedir." (Hakim ve Zehebi rivayet ettiler ve sahih
dediler.)

İlimsiz
ve Allah ve Rasulünden herhangi delil olmaksızın herhangi bir şey
hakkında hüküm veren her hakim de hadisdeki cehenneme girecek olan
hakimler zümresindendir.

Hakimlerin sınıflandırılması:

1-
Allah'ın kanunlarıyla tam olarak hükmedip onu uygulayan bu kanunların
dışına çıkmayan hakim. Bu hakim bütün alimlere göre müslümandır.

2-
Allah'ın kanunlarıyla hükmettiği halde yanlış içtihaddan dolayı hataya
düşen hakim. Bu hakim hatalı içtihat yaptığı için yalnızca bir sevap
alır. Bu hakimin bir sevabı alabilmesi için de ictihad yaptığı fer'i
meselelerde çok ince ve yeterli araştırma yapmış olması gerekir.

3-
Allah'ın kanunlarıyla hükmettiği halde, bazı konularda nefsine uyarak,
olaya Allah’ın hükmünü tatbik etmeyen hakim. Bu gruptaki hakimler
kafirdir. Ancak küfür onları islam milletinden çıkarmaz. Ya da bir kısım
alimlere göre bu kısım hakim asi ve günahkardır.

4- Allah'ın şeriatiyle hükmetmeyen hakim.

a) Allah'ın kanunları olmayan hükümleri İslam'ın kanunlarıdır, diye iddia ederek uygulayan hakim.

b)
Uyguladığı hükümlerin İslam şeriatından olmadığını beşeri kanunlar
olduğunu kabul ederek uygulayan hakim, Bu sınıf hakimler islamdan
çıkmışlardır.)

Rasulullah (s.a.s) şöyle buyurdu:

"Hükmeden kadıların biri cennette ikisi cehennemdedir...." hadisini zikrettikten sonra orada bulunanlar: "Bilmeden hükmedenin günahı ne? dediler.

Rasulullah (s.a.s) şu cevabı verdi:

"Onun günahı bilmeden hakim olmaması gerekirden hakim olmasıdır." (Hakim ve Zehebi rivayet ettiler ve sahih dediler)

"İnsanlar arasında kadılık görevi verilen kişi, bıçaksız boğazlanmış gibidir." (Ebu Davud, Tirmizi)

Hakim
delili olan bir meseleyi araştırdıktan sonra, içtihat yaparak delilden
anladığına göre hüküm verip kendi görüşüne göre hüküm vermezse ve daha
sonra hükmü ona dayandığı delilin zayıf olduğunu öğrenirse bu hakimin
herhangi bir suçu yoktur ve bu hükmünden ötürü sevap bile alır.

Rasulullah (s.a.s) şöyle buyurmuştur:

"Hakim
içtihat yapıp doğruya isabet ederse onu iki sevap vardır. İçtihad yapıp
yanlış yaparsa onu bir ecir vardır." (Buhari, Müslim)

Rasulullah
(s.a.s)'in bu hadisine göre, ancak delili araştırarak içtihat yapan
hakimlerin ecir kazanacağı belirtilmektedir. Yoksa başkalarını taklit
ederek hüküm veren hakimin herhangi bir ecir kazanması söz konusu
değildir.

Öfkeli
olduğu sırada hakimin karar vermesi haramdır ve özellikle de hakkında
hüküm vereceği kişiye karşı kızgın olduğunda hüküm vermesi daha çok
haramdır.

Hakim;
bilgisiz, kötü niyetli, kötü ahlaklı olması, Allah'tan korkmaması
halinde tam hüsrana uğrar. Bu hüsrandan kurtulabilmesi için bu görevden
ayrılması gerekir ki böylelikle kendini ateşten kurtarır.

Abdullah b. Amr (r.a)'dan Rasullah (s.a.v) şöyle buyurmuştur:

"Rüşvet verene de, rüşvet alan da Allah lanet etsin." (Tirmizi rivayet etti ve sahih dedi.)

(Kur'an'da
ve sünnette Allah'ın laneti bir kişi üzerine ya küfür veya şirk bir
ameli işlediğinde ya da günah işlediğinden dolayı olabilir. Bu lanetin;
küfür mü ya da büyük günah için mi olduğunu anlayabilmek için Kur'an ve
sünnette geçen naslara bakılarak karar verilir. Sadece bir ayet veya bir
hadise bakılarak bu konuda hüküm verilmez. Ancak Kur'an'da Allah'ın
laneti genellikle kafirler üzerinedir.)

Allah-u Te'âla şöyle buyuruyor:

Rasulullah (s.a.s) şöyle buyuruyor:

Abdullah b. Amr (r.a)'dan Rasulullah (s.a.s) şöyle buyurmuştur:

Yalan
yere yemin etmede kasten yapılan bir yalan söz konusudur. Buna gamus
(batırıcı, daldırıcı) ismi verilir. Çünkü yalan yere yemin, yemin
sahibini günaha daldırır. sokar.

Rasulullah (s.a.s) şöyle buyurmuştur:

İbn-i Ömer (r.a)'dan, Rasulullah (s.a.s) şöyle buyurmuştur:

"Kim Allah'tan başkası adına yemin ederse kafir olur." Hadisin bir başka lafzında ise: "Şirk koşmuş olur." geçmektedir. (Tirmizi) (Hakim ve Zehebi Buhari ve Müslim'in şartlarına göre sahihtir dediler.)

"Kim yalan yeminle bir müslümanın hakkını gasbederse, Allah kendisine kızmış olduğu halde onunla buluşacaktır." Bunun üzerine sahabe "Ya Rasulullah! Aldığı şey çok az olsa da mı?" diye sordular. Rasulullah (s.a.s): "Arak ağacından misvak için alınan bir çubuk bile olsa" buyurdu. (Müslim-Nesei)

Bazı
sahabeler, İslama daha yeni girmiş olduklarından istemeyerek de olsa
dilleri sürçtüğünden Allah'tan başkası adına, Lat'a ve Uzza'ya yemin
edebiliyorlardı. Bundan dolayı Rasulullah (s.a.s) bir önceki hadisi
zikrederek, Lat'a ve Uzza'ya yemin edenlerin bunun telafisi olarak
tekrar La ilahe illallah demelerini emretti.

Rasulullah (s.a.s) şöyle buyuruyor:

"Bu minberin yanında bir misvak dalı almak için bile olsa, yalan yere yemin eden kişi cehennemi hakketmiştir." (Ahmed)

Allah-u Te'âla şöyle buyuruyor:

Rasulullah (s.a.v) şöyle buyuruyor:

"Şu dört özellik kimde bulunursa, o halis münafık olur. O
özelliklerden bir tanesi bulunduran onu terkedinceye kadar kendisinde
münafıklık özelliklerinden biri var demektir. Kendisine birşey emanet
edildiği zaman ona hıyanet eder. Konuştuğunda yalan söyler. Söz
verdiğinde sözünde durmaz, Münakaşa ettiği zaman haktan ayrılır."
(Buhari, Müslim)

"Görmediği
bir rüyayı gördüğünü söyleyen kimseden kıyamet gününde ayrılmış arpa
tanesini birbirine bağlaması (eski haline getirmesi) istenecekte bunu
yapamayacak (dolayısıyla yapamadığı müddetçe azab görecek.)” (Buhari)

Rasulullah (s.a.s) görmüş olduğu rüyasını anlatırken bir kısmında şunları zikretmektedir:

“Bir
de sırt üstü yatırılmış bir adam gördük. Başında duran başka bir adam
elindeki demir kancalarla sırt üstü yatan kişinin ağzı ve gözlerini
arkaya doğru yırtmaktaydı. Sonra adamın öbür yanına geçiyor ve yaptığını
tekrar ediyordu. Fakat öbür tarafına geçmeden adamın yüzü eski halini
alıyordu. Bu azabı ona kıyamete kadar uygular. Yanımda bulunan meleğe
bunun kim olduğunu sordum da bana: "Bu adam evinden çıkarken öyle
yalanlar uydururdu ki, ta uzaklara etrafa yayılırdı. (Buhari)

"Mü'min
her huy üzerine yaratılabilir. Ancak hıyanet ve yalan üzere asla."
"Kişi kendisini tevil yapmak süretiyle yalandan kurtarır. (Buhari)

"Allah-u
Te'âla kıyamet gününde üç kişiyle konuşmaz, onları temize çıkarmaz.....
hadisinde "yalancı" da bu üç kişiden birisi olarak zikredilmiştir.
(Müslim)

Allah-u Te'âla şöyle buyuruyor:

Rasulullah (s.a.s) şöyle buyurmuştur:

Hanımının
kötü yolda olduğundan şüphelenen fakat ona olan sevgisinden veya
hanımına ödemek zorunda olduğu borcundan ötürü veyahut küçük çocukları
olduğu için ya da hanımından ayrılması durumunda hakimin ondan eşine
nafaka bağlamasından çekinerek hanımının ne kadar kötüyse de karısını
başkasına pazarlamayan ve satan erkekten daha az kötüdür. Karısını
kıskanmayan erkekte hayır yoktur.

Allah-u Te'âla şöyle buyuruyor:

İbn-i Abbas şöyle dedi: "Rasulullah
(s.a.s) erkeklerden kendini kadına benzetenlere ve kadınlardan
kendilerini erkeklere benzetenlere lanet etti." (Buhari, Ebu Davud,
Tirmizi)

Rasulullah (s.a.s) şöyle buyurdu:

"Allah erkeklere benzemeye çalışan kadınlara lanet etti." (Ebu Davud hasen senedle rivayet etti.)

Ebu Hureyre (r.a)'den Rasulullah (s.a.s)'in şöyle buyurduğu rivayet edilmiştir:

Rasulullah (s.a.s) şöyle buyurmuştur:

Kadının
lanetlenmesine sebep olan başlıca ameller şunlardır: Ziynetini,
altınını, gerdanını başkalarına göstermesi, misk, amber veya benzeri bir
kokuyla kokulanıp bunların dışarıda başkalarının koklaması için sürmesi
ve süslü elbiseler giymesidir.

Allah-u Te'âla şöyle buyuruyor:

"Musa
da: "Ben hesap gününde inanmayan her kibirli insandan benim de sizin de
Rabbimiz olan Allah'a sığındım" dedi." (Mü'min: 27)

Rasulullah (s.a.s) şöyle buyurmuştur:

Selef-i salihinden bazıları şöyle demiştir. Allah'a karşı işlenen ilk günah kibirdir. Çünkü Allah-u Te'âla şöyle buyurmaktadır:

İblis'in yaptığı gibi hakka karşı kibirlenenin imanı kendisine fayda vermeyecektir.

Rasulullah (s.a.s) şöyle buyurmuştur:

Allah-u Te'âla şöyle buyuruyor:

Kudsi bir hadiste Allah-u Te'âla şöyle buyurmuştur:

"Azamet benim eteğim, kibriya da benim kaftanımdır. Onlardan birini elde etmek isteyeni cehhenneme atarım." (Müslim, Ebu Davud)

Allah-u Te'âla şöyle buyuruyor:

Seleme
b. Ekva (r.a)'nın dediğine göre bir adam Rasulullah'ın huzurda
kibirlenerek sol eliyle yemek yemiş Rasulullah (s.a.s) sağ eliyle yemek
yemesini buyurmuş, fakat kibirinden ötürü adam yapamıyorum demiş. Bunun
üzerine Rasulullah (s.a.s):

İbn-i Ömer'den Rasulullah (s.a.s) şöyle buyurmuştur:

Ebu Hureyre (r.a)'den Rasulullah (s.a.s) şöyle buyurmuştur:

İlmi
ve bilgisi ile kibirlenmek ve Allah'ın kendisine verdiği
ayrıcalıklardan dolayı büyüklenmek, kibirliliğin en kötüsüdür. Zira o
kişi, herşeyden önce kendi ilminden kendisi faydalanmıştır. Çünkü Allah
rızası için ilim tahsil eden kimse ilmiyle daha çok tevazu kazanır nefsi
küçülür, gönlü alçalır. Devamlı olarak kendisini gözetir. Zira
nefsinden gafil kaldığı zaman hak yoldan sapar ve kendisini helak eder.

İlmi:
böbürlenmek, mevki ve makam sahibi olmak için isteyen, müslümanları hor
gören onlara karşı büyüklük taslayan, onları hafife alan kimse gururun
ve büyüklenmenin en berbatını yaşamaktadır. Unutulmamalıdırki kalbinde
zerre kadar kibir bulunan kimse cennenete giremez.

Allah-u Te'âla şöyle buyuruyor:

Rasulullah (s.a.s) şöyle buyuryor:

"Akrabalık ilişkilerini kesen (onları gözetmeyen) cennete giremez." (Buhari, Müslim)

"Allah'a ve ahiret gününe inanan akrabalarını gözetsin. (Buhari, Müslim)

"Allah
mahlukatı yarattıktan sonra Rahim (akrabalık) (temsili olarak) ayağa
kalktı ve Allah'a: "Bu zaman sana sığınma zamanı mıdır? diye sordu.
Allah (c.c): "Evet" dedi ve: "Seni gözetmemi, seni gözetmeyeni
gözetmememi istemez misin?" buyurdu. Rahim: "Evet, isterim" cevabını
verdi." (Buhari, Müslim)

"Rızkının bollaştırılmasını ve ömrünün uzatılmasını isteyen akrabalarını gözetsin." (Buhari, Müslim)

"Rahim
(akrabalık) Allah'ın arşına asılı vaziyette şöyle der: Kim beni
gözetirse Allah onu gözetir. Kim de benle ilişkisini keserse Allah da
onla ilişkisini keser." (Buhari, Müslim)

Allah-u Te'âla şöyle buyuruyor:

Ebu Hureyre (r.a)'den bir hadisi kudside Allah (c.c) şöyle buyuruyor:

"Rahman
benim adımdır. O da (akrabalık) rahimdir. (Bu bakımdan) onu gözeteni
ben de gözeterim. Onunla ilişkisini kesenle ben de ilişkimi keserim."
(Ebu Davud, Tirmizi)

Akrabası
fakir, kendisini ise zengin olduğu halde ona maddi destekte bulunmayan
kişi akrabayı gözetmemiş sayılır. Fakat akrabaları madden birşeye muhtaç
değilse bu sefer onlara olan ziyareti kesen ve onlara kötü muamelede
bulunan kişi akrabalık hakkını gözetmemiş olur.

Rasulullah (s.a.s) şöyle buyuruyor:

"Bir selamla bile olsa, akrabayı gözetin." (Bezzar)

(Senedinde
Yezid b. Abdullah b. Berra el-Ganevi vardır. Bu güvenilir bir kişi
değildir. Mecmaüz Zevaid. İbn-i Hacer el-Heytemi C: 8 S.152)

Rasulullah (s.a.s) şöyle buyuruyor:

"Tasvir
yapanlar kıyamet günü azab görecekler ve kendilerinden resmettiklerine
can vermeleri istenecek fakat bunu yapamayacaklar. (Dolayısıyla
yapamadıkları müddetçe azap görecekler.) (Buhari, Müslim)

"Kıyamet gününde insanların en çok azab çekeni, tasvir yapanlardır. hayat verin denilecek." (Buhari, Müslim)

Aişe
(r.a) şöyle rivayet etti: Rasulullah (s.a.s) bir seferden dönmüştü.
Soframızda bulunan bir yeri, üzerinde resimler bulunan bir örtüyle
örtmüştüm. Rasulullah (s.a.s) bu örtüyü görür görmez onu yırttı ve
yüzünün rengi değişti. Sonra şöyle buyurdu: "Kıyamet gününde insanlardan
en fazla azab çeken, Allah'ın yarattıklarına benzer şeyler
yapanlardır." (Buhari, Müslim)

"Cehennemde
bir ejderha çıkacak ve şöyle diyecek: "Her Allah'tan başka ibadete
layık ilah tanıyana, her zalim ve inatçı olana her resim yapana azap
etmekle görevlendirildim." (Tirmizi rivayet etti ve sahih dedi.)

"Muhakkak
bu resimleri yapanlara kıyamet gününde azab edilecek ve onlara
yaptığınız bu şeylere hayat verin" denilecek. (Buhari-Müslim)

İbn-i Abbas'dan, Rasulullah (s.a.s) şöyle buyurmuştur:

"Tasvir
yapanların hepsi ateştedir. Yaptıkları her tasvir için kendilerine
işkence edecek bir canlı yaratılır." (Buhari, Müslim)

Allah-u Te'âla bir kudsi hadiste şöyle buyuruyor:

"Benim
yarattığım gibi yaratmaya yeltenenden daha zalim var mıdır? Bir buğday
tanesi veya bir arpa ya da bir zerre yaratsınlar bakalım." (Buhari,
Müslim)

Rasulullah'ın resim yapanları lanetlediği bilinen bir gerçektir.

Koğucu; İnsanların arasında fesadı yaymak amacıyla söz getirip, taşıyandır.

Allah-u Te'âla şöyle buyuruyor:

"Çok yemin eden, izzeti nefsi bulunmayan, daima ayıplayan ve laf getirip götürmeğe koşan kimseye itaat etme." (Kalem: 10-11)

Rasulullah (s.a.s) şöyle buyurdu:

"Hiçbir koğucu cenette giremez." (Buhari, Müslim)

Rasulullah (s.a.s) iki kabrin yanından geçerken şöyle buyurdu:

"Bu
iki kişi azap görmektedirler. Ama büyük bir şeyden ötürü değil. Birisi
insanlar arasında fesadı yaymak için laf getirip götürürdü. Diğeri ise
bevl (idrar) dan sakınmazdı. (Buhari-Müslim)

"İnsanların
en şerlileri bunlara başka yüzle, şunlara ise daha başka yüzle giden
iki yüzlü kimseler olduğunu göreceksin." (Buhari-Müslim)

"Ashabım
hakkında her hangi (kötü) bir şeyi hiç kimse bana ulaştırmasın. Ben
kalbim mutmain olduğu halde onlarla buluşmak istiyorum." (Ebu Davud,
Tirmizi zayıf senedle rivayet etti.)

Ka'b (r.a) dedi ki:

"Laf
getirip götürmekten sakınınız. Çünkü laf getirip götüren kimse kabir
azabından kurtulamaz. Mansur, Mücahhit'ten şöyle rivayet etti:

"Tebbet
suresinde geçen hammalet el-hatab (odun taşıyısıcı)'dan kastedilen Ebu
Leheb'ın karısı ara bozmak için insanlar arasında laf getirip
götürmekteydi.

Allah-u Te'âla şöyle buyuruyor:

İbn-i Abbas (r.a) şöyle demiştir. "İçki
haram kılındığı zaman sahabeler birbirlerine giderek içkinin haram
kılındığını ve şirkle aynı derecede tutulduğunu haber verdiler."

Abdullah
b. Ömer de içki içmenin en büyük günah olduğu görüşündedir. Şüphesiz
içki kötülüklerin asıl kaynağıdır. Birçok hadisi şerifte içki içen kimse
lanetlenmektedir.

Rasulullah (s.a.s) şöyle buyuruyor:

"İçki içeni dövün. tekrar içerse yine dövün. Tekrar içerse yine dövün. tekrar içerse onu öldürün." (Tirmizi, Ebu Davud, İbn-i Mace, Ahmed, sahih senedle)

Abdullah b. Amr (r.a)'den, Rasulullah (s.a.s) şöyle buyurmuştur:

Ashab habal çamurunun ne olduğunu sorduklarında.

Rasullah (sav) şöyle buyurdu:

"Cehennemdekilerin akıntılarıdır." (Ahmed) (Zehebi bu hadis için sahih dedi.)

Cabir (r.a)'den Rasullah (sav) şöyle buyurmuştur:

"Sarhoşluk veren içkiyi içene Allah habal çamurundan içireceğine ahd etmiştir." Ashab: "Habal çamuru nedir?" diye sordular. Rasulullah şöyle dedi: "Cehennemdekilerin teri (veya cehennemdekilerin akıntılarıdır.) " (Müslim)

(Bu hadisin başlangıcı ise şu
şekildedir: Rasulullah (s.a.s)"e Yemen'den bir adam geldi ve orada
Mısır'dan yaptıkları mızır denilen bir içki hakkında ona soru sordu.
Rasulullah (sav): "O sarhoşluk verir mi?" dedi. Adam: "Evet" cevabını verince Rasulullah (s.a.s):

"Her sarhoşluk veren şey haramdır." buyurdu.)

(İbn-i
Hacer Heytemi Mecmai Zevaid adlı kitabında; Ahmed'in senedindeki
şahısların güvenilir kişiler olduğunu Taberani'nin senedindeki Yezid b.
Ebu Fatihe'nin bilinmeyen bir kişi olduğunu söyledi.)

(Şirk
ve küfür dışındaki kalan günahları işleyen kişinin müslüman kalabilmesi
için uyması gerekir bir takım şartlar vardır. Bunlardan birisini
yapmazsa, kafir olur: Onu helal saymayacak, meşrulaştıracak şekilde
devamlı yapmayacak ve bu günahı işlediğinde kalbinde sıkıntı duyacak.)

Allah-u Te'âla şöyle buyuruyor:

Rasulullah (s.a.s) şöyle buyuruyor:

Hadisin başka bir rivayetinde ise:

Bir başka rivayeti ise şöyledir:

"O kişi, cennetin kokusunu dahi alamaz." (Buhari, Müslim)

"Günah
işleyenlerden daha fazla ve daha kuvvetli olmalarına rağmen günah
işleyenlere karşı gelip onları değiştirmeyenlere Allah, günah
işleyenlerle azab eder." (Tirmizi, Ebu Davut) (İbn-i Hacer Askalani Tehbiz'ül Tehzib adlı eserinde rivayet etti ve bu hadise sahih dedi.)

Abdullah b. Mes'ud (r.a)'den: Rasulullah (s.a.s) şöyle buyurduğu rivayet edilmiştir:

"Nefsim
elinde olan Allah'a yemin edirim ki, iyiliği emredip kötülükten
nehyetmedikçe, kötülük yapanlara kötülüklerini zorla bıraktırmakdıkça ve
hakkı uygulamaya zorlamadıkça, Allah kişilerin kalplerini mühürler ve
Meryem oğlu İsa ve Davud (a.s) diliyle İsrail oğullarına lanet ettiği
gibi onlara da lanet eder." (Ebu Davud, Tirmizi, İbn-i Mace) (İbn-i Hacer Heytemi bu hadisi rivayet edenler güvenilir kişilerdir demiştir.)

"Ümmetim
içinde benim şefaatime hak etmeyecek iki çeşit insan vardır. Bunlar;
zalim ve aldatan hükümdar ile dinde aşırılık yaparak mü'minlerin
aleyhlerine şehadet edip onlardan uzak olan kişi."
(Taberani) zayıf hadistir. (İbn-i Mübarekte rivayet etmiş ve “Bu
hadisin senedinde Men'i isminde bilinmeyen bir kişi vardır." demiştir.)

"Kıyamet gününde insanlarının şiddetli azaba uğratılacak olanları zalim hükümdarlardır." (Ebu Ya'la Taberani Evsat'ında Ebu Naim Hilyesinde rivayet etmişlerdir.)

"Ey
insanlar! Allah'ın sizin dualarınızı geri çevireceği, tevbe ve
istiğfarlarınızı kabul etmeyeceği o gün gelmeden iyiliği emredip,
kötülüğü men ediniz. Çünkü Allah, yahudi hahamları ve hristiyan
papazları iyiliği emretmeyi ve kötülükten sakındırmayı terkettikleri
için, rasulleri vasıtasıyla onlara lanet etti ve onların hepsine , bir
bela verdi." (İsbahani) (Tergib ve Terhib'te Münziri rivayet etti ve hadisin zayıf olduğunu zikretti.)

Rasulullah (s.a.v): "Allah kıyamet gününde üç kişiyle konuşmaz" hadisinde yalancı hükümdarı da zikretmiştir.

Allah-u Te'âla şöyle buyuruyor:

Rasulullah (s.a.s) şöyle buyurdu:

"Üç
kişinin duası muhakkak kabul edilir. Mazlumun bedduası, yolcunun duası
ve babanın çocuklarına olan duası." (İbn-i Mace sahih senedle rivayet
etmiştir.)

Allah (c.c) şöyle buyuruyor:

(Kişi
haram olduğuna inandığı halde, mü’min bir kişiyi haksız yere öldürürse
cehennemde uzun bir müddet kalacaktır, sonsuza kadar kalmayacaktır.
Ancak helal olduğuna inanarak bir mü’mini haksız yere öldürürse o zaman
cehennemde ebedi olarak kalacaktır. Bu konunun böyle olduğu hakkında
alimler arasında herhangi bir ihtilaf söz konusu değildir.)

Allah (c.c) şöyle buyuruyor:

Allah (c.c) şöyle buyuruyor:

Rasulullah
(s.a.s) : “Helak edici yedi günahtan sakının” dediği hadisi şerifinde;
Allah’ın haram kıldığı cana haksız yere kıymayı bu günahlardan birisi
olarak belirtmiştir.

Bir
defasında: Ya Rasulullah! Allah katında günahların en büyügü
hangisidir? diye sorulduğunda Rasulullah (s.a.s) şu cevabı verdi:

“Allah seni yarattığı halde ona herhangi bir şeyi denk tutmandır." Sonra hangisinin daha büyük günah olduğu sorulduğunda:

“Seninle yemek yemesinden korktuğun için çocuğunu öldürmendir.” buyurdu. Sonra hangisidir, denildiğinde:

“Komşunun hanımıyla zina etmendir.” buyurdu

Rasulullah (s.a.s) şöyle buyurdu:

“İki müslüman kılıçlarıyla vuruştukları zaman öldüren de öldürülen de cehennemdedir.” Sahabeler bunun üzerine:

“Ya
Rasulullah! şu öldürenin cehennemde olduğunu anladık da, ya öldürülene
ne oluyor? Onun suçu ne? dediler. Rasulullah (s.a.s): “Çünkü o da
müslüman kardeşini öldürmeye azimliydi.” buyurdu. (Buhari, Müslim)

"Bir insan kendisine haram olan kanı dökmediği müddetçe, dini yönden emniyet içersindedir.” (Buhari, Ahmed)

“Benden sonra birbirinin boynunu vuran kafirlerin haline dönmeyin.” (Buhari, Müslim)

İbn-i Beride babasından Rasulullah (s.a.s)’in şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir:

“Bir müslümanı öldürmek, Allah (c.c)’ın katında dünyanın zeval bulmasından daha büyüktür.” (Nesei)

“Kıyamet günü önce insanlar arasındaki kan davaları hükme bağlanır.” (Buhari, Müslim, Nesei)

Abdullah b. Amr’dan Rasulullah (s.a.s)’in şöyle buyurduğu rivayet edilmiştir.

“Büyük günahlar; Allah’a ortak koşmak, haksız yere adam öldürmek, ana-babaya eziyet etmek ve yalan yere yemin etmektir.” (Buhari, Ahmed)

Ukbe b. Malik’den, Rasulullah (s.a.s) şöyle buyurmuştur:

“Allah (c.c) mü’mini haksız yere öldüreni cennetine sokmaz.” Rasulullah bu sözü üç kere söylemiştir.” (Ahmet)

(Zehebi bu hadis için Müslim’in şartlarına göre sahihtir, dedi.)

“Haksız
yere öldürülen hiçbir insan yoktur ki Adem’in ilk oğluna bundan bir pay
düşmesin. Çünkü, o öldürme işini ilk kez başlatan kişidir.” (Buhari, Müslim)

İbn-i Ömer (r.a)’den Rasulullah (s.a.s)’in şöyle buyurduğu rivayet edilmiştir:

“Müslümanlarla
arasında anlaşma bulunan bir kişiyi haksız yere öldüren kimse cennetin
kokusunu dahi hissedemeyecektir. Halbuki cennetin kokusu kırk yıllık
mesafeden rahatlıkla hissedilir.” (Buhari, Nesei, İbn-i Mace, Ahmed)

Ebu Hureyre (r.a)’den Rasulullah (s.a.s)’in şöyle buyurduğu rivayet edilmiştir:

“Allah’ın
ve Rasulullah’ın zimmetine sahip olan kimseyi haksız yere öldüren kişi,
Allah’ın ahdini bozmuş olur. Bu kişi cennetin kokusunu bile
duyamayacaktır. Halbuki cennetin kokusu kırk senelik mesafeden
rahatlıkla hissedilir.” (Tirmizi rivayet etti ve hasen sahih dedi.)

Ebu Hureyre (r.a)’dan, Rasululluh (s.a.s) şöyle buyurdu:

“Bir kelime söylemek suretiyle dahi olsa bir mü’mini öldürülmesine katkıda bulunan kimse kıyamet gününde gözlerinin arasında “Allah’ın rahmetinden umudunu kesmiştir” yazılı olduğu halde Allah’a kavuşur.”

(Bu hadisin senedi zayıftır. Çünkü senedinde Yezid b. Ebi Ziyad adında mevzu hadis uyduran yalancı bir şahıs vardır.)

Muaviye’den, Rasululluh (s.a.s)‘in şöyle buyurduğu rivayet edilmiştir:

“Her
günahın Allah’tan affı beklenebilir. Ancak kafir olarak ölen ile bir
müslümanı haksız yere öldüren kimselerin günahı hariçtir.” (Ebu Davud,
Ahmed)

(Hakim ve Zehebi bu hadis için sahih dediler.)

Allah-u Te'âla şöyle buyuruyor:

Rasulullah (s.a.s) şöyle buyurmuştur:

Küfür işlemeksizin kesinlikle sihirbaz olunmaz.

Allah (c.c) şöyle buyuruyor:

“Fakat insanlara sihri öğreten şeytanlar kafir oldular.” (Bakara: 102)

Lanetlenmiş şeytanın, insanlara sihri öğretmek ve uygulatmaktaki amacı, onların Allah’a şirk koşmasını sağlamaktır.

Allah (c.c) Harut ve Marut hakkında şöyle buyuruyor:

"Babil'de
Harut ve Marut denilen iki meleğe bir şey indirilmemiştir. Bu ikisi
"Biz sadece imtihan ediyoruz, sakın küfre girme" demedikçe kimseye
birşey öğretmezlerdi. Halbuki bu ikisinden koca ile karısının arasını
ayıracak şeyler öğreniyorlardı. Oysa Allah'ın izni olmadıkça kimseye
zarar veremezlerdi. Kendilerine zarar verecek faydalı olmayacak şeyler
öğreniyorlardı. Andolsun ki onu satın alanın ahiretten bir nasibi
olmadığını biliyorlardı. Kendilerini karşılığında sattıkları şeyin ne
kötü olduğunu keşke bilselerdi." (Bakara: 102)

Dalalete
düşen bir çok kimsenin sihir yapmanın küfür olduğunun farkına
varmadan, sihrin sadece haram olduğunu zannederek onu öğrenmeye ve
yapmaya çalıştığını görmekteyiz.

Erkeği
karısına bağlamaya çalışmak ve kocayla karısını birbirine sevdirmek
için öğrenilen ve yapılan büyüler de sihirdir. Şirk ve dalalet teşkil
eden bir çok meçhul sözler de sihirden başka birşey değildir.

Sihirbazın cezası ölümdür. Çünkü sihir, Allah (c.c)'ı inkar ve kişinin kendisini Allah'a benzetmeye çalışmasıdır.

Rasulullah
(s.a.s) helak edici yedi günahtan bahsederken, aralarında sihri de
zikretmiştir. Onun için kişi sihir yapmaktan sakınmalı, Allah (c.c)'dan
korkmalı ve sihirden ötürü dünyasını ve ahiretini mahvetmemelidir.

Rasulullah (s.a.s) şöyle buyurmuştur:

"Sihirbazın
cezası kılıçla öldürülmektir." (Tirmizi rivayet etti ve bu hadisin
Rasulullah'tan değil de, sahabisi Cünbüp b. Abdullah'tan mevkuf olarak
rivayet edildiğini belirtmiştir.)

Becale b. Abede şöyle demiştir:

"Vefatından
bir sene önce Hz. Ömer (r.a)'den bize bir mektup gelmişti. Mektubunda
sihirbaz erkek ve kadınların öldürülmesini emrediyordu." (Ahmed)

Ebu Musa el-Eşari'den Rasulullah (s.a.s) şöyle buyurmuştur:

"Üç kişi cennete giremez: Ayyaş, akrabalık hakkını gözetmeyen ve sihirbaza inanandır." (Ahmed)

İbn-i Mes'ud (r.a)'den Rasullah (s.a.s) şöyle buyurmuştur:

"Ruk'a, Temaim ve Tevle şirktir." (Ahmed, Ebu Davut, İbn-i Mace)

Ruk'a:
Muska ile veya tılsımlı söz ve şekillerle hastalıkları tedavi etmeye
çalışmaktır. Çok kere bu söz ve şekillerin manası anlaşılmaz.

Temaim: Göz değmesinden korunmak amacıyla takılan boncuktur.

Tevle: Karısını kocasına sevdirmek için yapılan bir tür sihirdir.

Şurası
inkar edilemez bir gerçektir ki, halkın çoğunluğu tarafından büyük
günahlar bilinmemektedir. Tabii ki cahil halk bilmediği bu büyük
günahları farkında olmadan işlemektedir. İşte burada İslam alimlerine
çok büyük görevler düşmektedir. Bilhassa İslam dinine daha yeni girmiş,
uzun müddet şirk diyarlarında yaşamış ve İslam dili olan arapçayı
bilmeyen, bu günahları işleyen cahil halka karşı alimlerin yumuşak
davranmaları, onlara bu günahları ve İslamın diğer temel esaslarını
uygun bir şekilde öğretmeleri gerekmektedir.

Öncelikle
bu kişilere La ilahe illallah Muhammedun Rasulullah Kelime-i Tevhidi,
onların anladığı dilde delilleriyle açık olarak anlatılır ve öğrenmeleri
sağlanır. Daha sonra o kişiye imanın şartları, kişiyi şirke ve küfre
sokan amel ve sözler önem sırasına göre anlatılarak bu kişinin İslamın
bu temel esaslarını öğrenmesi sağlanır. Daha sonra şehadetin manası
arapça olarak anlayabildiği ve kavrayabildiği kadarıyla öğretilir ve
sonunda o şahsa islamın farzları teker teker öğretilir.

Eğer
bu şahsa islamın bu temel esaslarını, şirki, küfrü, büyük günahları
öğretecek hiçbir kimse yoksa o kişi haliyle bilmediğinden ötürü şirke
düşebilir, büyük günahları işleyebilir. Belki bunları bilmediğinden
dolayı işlediğinden ötürü mazeretli sayılabilir. Çünkü Allah-u Te'âla
şöyle buyurmaktadır:

"Rasul göndermedikçe hiçbir kavme azab edici değiliz." (İsra: 15)

Tabii
ki bu kişinin Allah katında mazeretli olabilmesi; Allah'ın dinini,
şirki, küfrü, büyük günahları öğrenme hususunda bütün araştırma
imkanlarını kullandığı ve bu bilgileri elde etmek için bütün gayretini
sarfettiği halde bu gibi islami esasları öğrenemediği ve onlara
ulaşmadığı anda söz konusu olabilir. Mazeret ancak bu durumda söz konusu
olabilir. Zaten bunun aksi düşünülemez.

Tarihi
bir gerçektir ki, Rasulullah (s.a.s)'e Allah katından herhangi bir
haram hükmü geldiğinde bu hüküm Habeşistan'da bulunan sahabelere ancak
bir ay sonra ulaşabiliyordu. Bu bir aylık süre zarfında Rasulullah ve
Mekke'deki diğer müslümanlarca haram kabul edilerek kaçınılan ve
işlenmeyen amel, Habeşistan'daki müslümanlar tarafından bilinmediğinden
dolayı belki işlenebiliyordu. Bu haram hükmü kendilerine ulaşmış
olmadığından o anda mazeretli olarak kabul ediliyorlardı. Tabi ki bu
haram hükmü kendilerine ulaşınca bu noktada kendileri için hiçbir
mazeretleri kalmıyordu.

(Allah-u
Te'âla hiç bir kimseye taşıyamacağı yükü yüklemez ve ondan dolayı da
kişiyi azaba çekmez. Çünkü Allah herkese taşıyabileceği kadarını
yüklemiş ve onları mükellef tutmuştur. Bütün araştırma, inceleme yolları
kullandığı ve öğrenmede bütün çabasını sarfettiği halde, şehadeti;
dolayısıyla iman ve şirki Allah'ın istediği şekilde öğrenemeyen ve
bundan dolayı da şirk bataklığına saplanan kişiler, bu
bilgisizliklerinden ötürü Allah katında mazaretli olabilirler. Allah-u
Te'âla'nın bu kişileri şirk işlemiş olmalarına rağmen affetme umudu
vardır. Ancak biz müslümanlar olarak herşey hakkında zahire göre hüküm
verdiğimizden şirkini gördüğümüz kişi hakkında belki Allah katında o
kişi mazeretli olabilir, müşrik ve ameline de şirk dememiz gerekir.

Aynı
şekilde, araştırmasına rağmen İslam'da açıklanan büyük günahları
bilemeyen ve onlara ulaşamayan kişi dünyada had gerektiren günahları
işlediğinde had tatbik edilmez, öğretilir, tekrar yaparsa had tatbik
edilir.

Fakat
bilemediği ve ona ulaşamadığı için şirki işleyen ve büyük günahları
yapan kimsenin Allah katında mazeretli sayılabilmesi için kişinin
öncelikle bu konuları araştırması ve bu araştırmasına rağmen bunlara
ulaşmamış olması ve bu kişi ancak islam kaynaklarından uzaktan yakından
ilgisi bulunmayan toplumlardan ve bu kaynaklara hiçbir şekliyle
ulaşamayacak olan bir yerde olması gerekir. Fakat zamanımızda durum bu
şekilde değildir. Zira durum bunun tam aksidir. Çünkü her ne kadar
Kur'an ve sünnetle idare edilen, islam şeriatının uygulandığı bir islami
devlet bulunmasa da bu islami esaslara ulaşmak, onları kaynağından
bulmak, şehadeti, imanı, şirki, büyük günahları öğrenmek her zaman için
mümkündür. Fakat bütün bunlara rağmen öğrenmek için çabasını kullandığı
halde gene de bu hakikatlere ulaşamıyorsa Allah katında yine mazeretli
sayılabilir. Ancak bu kişilere delilleriyle beraber bu hakikatleri;
şirki, büyük günahları anlattığımız ve onlara bellettiğimiz halde onlar
tekrar eski amellerine dönerlerse bu sefer hem Allah katında ve hem de
insanlar katında bu kişi hiçbir şekliyle mazeretli bir kişi olarak kabul
edilmeyecektir.

Fakat
şurası unutulmamalıdır ki kişi her ne kadar araştırırsa araştırsın
hakikati bulamayıp şirk koşuyorsa zahire göre hüküm verdiğimizden dolayı
bu kişiyi zahirde gördüğümüz amellerine göre değerlendirir ve ona
müşrik deriz. Cennetlik veya cehennemlik olduğu hususunu ise Allah'a
havele ederiz. )

Allah-u Te'âla şöyle buyuruyor:

Rasulullah (s.a.s) şöyle buyuruyor:

Daha
önce geçen cehenneme yüz üstü sürülecek oanlarla ilgili Ebu Hureyre
(r.a)'nün hadisinde bu kişiler arasında "kendisine alim denilsin diye
ilim öğrenen" kişi de zikredilmişti.

Cabir (r.a)'dan Rasulullah (s.a.s) şöyle buyurdu:

İbn-i Mesud (r.a) şöyle dedi:

Ebu Umame (r.a)'den Rasulullah (s.a.s) şöyle buyurmuştur:

Hilal b. A'la şöyle demiştir:

"İlim
tahsil etmek zor, onu ezberlemek, unutmamak, bundan daha zor, onunla
amel etmek ise ondan, daha zor, fakat onun maddi ve manevi külfetine
katlanmak hepsinden daha zordur.

(Halkın kendisinden islamı
öğrendiği ve bununla ilgili sorular sorduğu alimlerin akide ve helal
haram konusundaki gerçekleri bir takım nedenlerden ötürü fertlere
anlatmayıp bunları bazı dünyalık menfaatlerden ötürü onlardan gizlemesi,
onları islam milletinden çıkaran bir küfür ameldir.)

Allah (c.c) şöyle buyuruyor:

"Faiz
yiyenler, ancak kendilerine şeytan çarpmış kimse gibi (kabirlerinden)
kalkarlar. Bu onların: "Alışveriş de faiz gibidir" demelerindendir.
Halbuki Allah alış verişi helal, faizi haram kılmıştır. Kim Rabbinden
kendine bir öğüt gelip de (faizden) vazgeçerse, geçmişi Allah'a aittir.
Kim de tekrar ona dönerse onlar ateşin ehlidir. Onlar orada ebedi
kalıcıdırlar." (Bakara: 275)

İşte
bu ayet, kendisini ulaşan bu emirden sonra tekrar faize dönenlerin
ateşte ebedi olarak kalacaklarına dair şiddetli bir tehdittir. Allah'tan
başka güç ve kuvvet sahibi yoktur.

Rasulullah (s.a.s) şöyle buyurdu:

“Helak
edici yedi büyük günahtan sakının.” Orada bulunan sahabeler: "Bu
günahlar hangileridir?" diye sorunca Rasulullah (s.a.s) şöyle cevap
verdi:

"Allah faiz yiyene, vekiline, ona şahit olan iki kişiye ve onu yazana da lanet etmiştir." (Tirmizi, sahih senetle rivayet etmiştir.)

"Faiz
olduğunu bildiği halde, faizi yiyen, ona vekillik yapan ve yazan
kıyamet gününde, Muhammed (s.a.v)'in diliyle lanetlenmiştir." (Nesei)

Allah-u Te'âla şöyle buyuruyor:

Rasulullah (s.a.s) şöyle buyurmuştur:

Fakir
olan yetim velilerinin, yetimin malından bilinen miktarda yemesinde bir
sakınca yoktur. Bilinen miktardan fazlasını yemek ise haramdır. Bilinen
miktar, kötü niyetli olmayan bilgili mü'minler tarafından tayin edilir.

Bazı
alimler, Rasulullah (s.a.s)'in söylemediği bir sözü ona isnad eden
kimseyi kafir olarak görmüşlerdir. Şüphesiz bütün alimlere göre; helalı
haram, haramı helal yapacak şekilde bilerek Rasulullah (s.a.s)'in
söylemediği sözü ona isnad etmek İslam milletinden çıkartan açık bir
küfürdür. Fakat bunun dışında bir niyetle yapılırsa bu konuda alimler
arasında ihtilafa söz konusudur. Ona küfür diyenler olduğu gibi büyük
günah diyenler de vardır.

Rasulullah (s.a.s) şöyle buyurmuştur:

Bu hadise göre mevzu hadisi rivayet etmek caiz değildir.

Rasulullah (scv) şöyle buyurmuştur:

"Kim mazeretsiz olarak Ramazandan birgün oruç yerse, ebediyen oruç tutsa da onu (hakkıyla) kaza etmiş olamaz." (Tirmizi, Ebu Davut) (İmam Zehebi bu hadis için sahih değildir demiştir.)

"Bir
vakit namazdan diğerine kadar geçen süre, cuma namazından diğer cuma
namazına kadar geçen süre, bir Ramazan ayından diğerine kadar geçen
süre, kişiyi büyük günahların haricinde diğerleri için keffarettir." (Müslim, Tirmizi)

"İslam
beş temel üzerine kurulmuştur. Allah'tan başka ibadete layık ilah
bulunmadığına, Muhammed'in Allah'ın kulu ve Rasulü olduğuna şehadet
etmek, namazı kılmak, zekatı vermek, ramazan orucunu tutmak ve hacca
gitmek." (Buhari, Müslim)

İbn-i
Abbas (r.a) şöyle demiştir. "İslam'ın kulpları ve dinin esasları üçtür.
Allah'tan başka ibadete layık ilah bulunmadığına şehadet etmek, namaz
ve oruç. Bunlardan bir tanesini terkeden kimse kafir olur."

(Bu rivayetin tamamı ise şöyledir:

"Kim
bunlardan birini terkederse sözünden sonra: "Bu kişinin yapmış olduğu
herhangi bir ibadette kendisinden kabul olunmaz, kanı ve malı helal
olur." İbaresi vardır. (Bu rivayet Münziri'nin Tergib ve Terhib'inde
vardır. Ebu Ya'la ise hasen senetle rivayet etmiştir.)

Rasulullah (s.a.s) şöyle buyurmuştur:

“Yalan yere şehadeti ve iftirayı terketmeyenin yemeyi ve içmeyi bırakmasına Allah'ın ihtiyacı yoktur." (Buhari, Ebu Davud, Tirmizi, Ahmed)

“Ramazan ayına eriştiği halde (bu fırsattan istifade etmeyerek) günahı affedilmeyene yazıklar olsun” (Tirmizi)

Mü'minler
ve alimler arasında şu bilinen bir gerçektir ki; Ramazan orucunu
hastalık veya başka bir mazeret dışında terkeden kimse, zina
işleyenden, faiz yiyenden, haraç kesenden, ayyaştan daha kötüdür. Bu
kişinin islamından ve zındık olmasından şüphe edilir.

Allah (c.c) şöyle buyuruyor:

"Tekrar
savaşmak için bir tarafa çekilenin veya başka bir birliğe ulaşıp mevki
tutanın durumu hariç kim öyle bir günde (savaş gününde) onlara arka
çevirirse o muhakkak Allah'ın gazabına uğramıştır. Onun yurdu
cehennemdir. O ne kötü bir sonuçtur." (Enfal: 16)

Rasulullah (s.a.s) helak edici yedi günahı sayarken aralarında savaştan kaçmayı da zikretmiştir.

(Eğer
kişinin savaştan kaçması müslümanları büyük zarara uğratırsa veya
müslüman devletin yıkılmasına sebeb olursa küfürdür. Bunun dışındakiler
ise büyük günahtır.)