Yaratıcı var demek yetmez

tarafından **Admin** Perş. Ocak 12, 2012 4:29 pm

Sual: Bir ateist, (Hiçbir
şey kendiliğinden olamayacağı için, fen ve teknik çok ilerlemesine
rağmen bir karınca, bir domates bile yaratılamadığına göre, bu muazzam
kâinatın bir yaratıcısı olduğuna inanıyorum, ama dinlere, peygamberlere,
kitaplara, âhirete, Cennete ve Cehenneme inanmıyorum. Ben bir deistim) diyor. Bu kimseye dinsiz denir mi?
CEVAP
Ateist de olsa, deist
de olsa İslamiyet’e inanmayan dinsizdir. Deist, bir yaratıcı var dediği
hâlde, hiçbir dine ve peygambere inanmayan kâfir demektir. Nasreddin
Hoca'nın, (Doğduğuna inanıyorsun da, öldüğüne niye inanmıyorsun?)
dediği gibi, (Ben öğrenciyim, ama öğretmene, derse, imtihana inanmam)
denir mi? Öğrenci ise, öğretmene, derse inanması gerekir. (Ben kanuna
inanırım, ama savcıya, mahkemeye inanmam) denir mi? Ortada bir kanun
varsa, bunu hazırlayanlar var, onları uygulayan mahkemeler var demektir.
Yaratık yani kul ise, onu yaratana inanması lazımdır. Gerçekten
yaratıcıya inanan kimsenin, elbette onun emir ve yasaklarına da inanması
gerekir.

Yaratıcı var demekle, Allah’a inanmak çok farklıdır.
Yaratıcı diye, hâşâ bostan korkuluğu gibi, hiçbir şeye karışmadığı
tasavvur edilen hayâli bir varlığa inanmanın ateistlikten hiç farkı
yoktur. Allahü teâlâ, Âdem aleyhisselamdan beri çeşitli dinler,
peygamberler ve kitaplar göndermiştir. Bunları kabul etmeyen, Allah’ı
kabul etmiş sayılmaz.

Peygamberlerin hepsi, zamanlarındaki en
ileri ilimlerde mucize gösterip, Allahü teâlânın birer elçisi
olduklarını ispat etmişlerdir. İmam-ı Rabbani hazretleri buyuruyor ki:
Musa
aleyhisselam zamanında sihir çok ileriydi. O zaman, sihir yapanlar,
olmayan şeyleri, hayalde, varmış gibi gösteriyorlardı. Sihrin en yüksek
derecesine çıkmışlardı. Musa aleyhisselamın asasının büyük yılan olup,
kendi sihirleri olan yılanları yuttuğunu görünce, bunun sihrin dışında
ve insan gücünün üstünde olduğunu anlayıp, hemen iman ettiler.

İsa
aleyhisselamın zamanında, tıp ilmi çok ileriydi. Çok hastalığa çare
bulunmuştu. Hazret-i İsa gelince, tıp uzmanlarının tedavi edemediği
hastalıkları iyileştirdi. Anadan doğma körlerin gözünü açtı. Ölmüş
kimseleri diriltti. Beşikteyken konuştu ve peygamber olduğunu ispat
etti.

Muhammed aleyhisselam zamanında da, Arabistan yarım
adasında, edebiyat, şairlik ve belagat sanatı en yüksek derecesine
varmıştı. Yazdıkları şiirlerin belagatleriyle övünürlerdi. Resulullah,
Kur’an-ı kerimi getirince çoğu, Kur’an-ı kerimin belagatinin icazı
karşısında, bunun Allah kelamı olduğunu anlayarak, Müslüman oldu. (İsbat-ün-nübüvve)

Bütün
peygamberler, hep aynı imanı söylemiş, hepsi ümmetlerinden aynı şeylere
iman etmelerini istemişlerdir. Hepsi Allahü teâlânın var ve bir
olduğunu, sıfatlarını, sonsuz ahiret hayatının, Cennetin, Cehennemin var
olduğunu bildirmiştir. İman konusunda hiçbir farklılık yoktur.

Tarih
incelenirse insanların, önlerinde Allahü teâlânın gönderdiği bir rehber
olmadan, kendi başlarına gidince, hep yanlış yollara saptıkları
görülür. İnsan, kendisini yaratan büyük kudret sahibinin var olduğunu,
aklı sayesinde anladı, fakat ona giden yolu bulamadı. Peygamberleri
işitmeyenler, yaratıcıyı önce etraflarında aradı. Kendilerine en büyük
faydası olan güneşi yaratıcı sandılar ve ona tapmaya başladılar. Sonra,
büyük tabiat güçlerini, fırtınayı, ateşi, kabaran denizi, yanar dağları
ve benzerlerini gördükçe, bunları yaratıcının yardımcıları zannettiler.
Her biri için bir resim, alamet yapmağa kalktılar. Bundan da putlar
doğdu. Böylece, çeşitli putlar ortaya çıktı. Bunların gazabından
korktular ve onlara kurbanlar kestiler. Hattâ insanları bile bu putlara
kurban ettiler. Her yeni olay karşısında, putların miktarı da arttı.
İslamiyet geldiği zaman Kâbe’de 360 put vardı. Kısacası insan, bir,
ezelî ve ebedî olan Allahü teâlâyı kendi başına bir türlü tanıyamadı.
Bugün bile güneşe ve ateşe tapanlar vardır. Bunlara şaşmamalı, çünkü
rehbersiz, karanlıkta doğru yol bulunamaz. (H.L.O. İman)

Görüldüğü
gibi, yaratıcıyı kabul etmekle doğru yol bulunmuş olmuyor. Allah’ı
robot gibi düşünmek, hiçbir şeye karışmaz demek, ne kadar yanlıştır. Her
asırda peygamberler gelmiş, Allah adına konuşmuş, hâşâ yalan
söylemişler!

Mucizesiz peygamber olmaz. Yalandan peygamberim,
resulüm diyen kimseler elbette çıkar, ama bunlar mucize gösteremez.
Yalanları kolayca anlaşılır. Körün gözünü açmak, ölüleri diriltmek,
parmağından suların akıp bir ordunun içmesi, bir anda Mekke’den Kudüs’e
gitmesi oradan da gökleri gezip gelmesi, cansızların ve hayvanların
konuşması basit olaylar değildir. Bunları ancak Allah’ın gönderdiği
peygamber yapar. Hâşâ peygamber yalan söylese Allah müdahale etmez mi?
Bir âyet-i kerime meali:
(Eğer o [Resul] bize atfen, [Kur’ana] bazı sözler katsaydı, biz onu kuvvetle yakalayıp şah damarını koparır, helak ederdik, hiçbiriniz de buna engel olamazdı.) [Hakka 44–47]

Şu
halde, ben Allah’a inanıyorum diyen kimsenin, kitaplara ve
peygamberlere de iman etmesi ve ibadetlerini yapması, haramlardan
kaçması gerekir. İmanın altı şartından birine bile inanmayan iman sahibi
olamaz. (Ben sadece Allah’a inanıyorum) demesi kendini aldatmaktan başka bir şey değildir. Allah’ın varlığına inanmayan kimseyle, (Allah’a inanıyorum ama âhirete inanmıyorum)
diyen kimse arasında, âhiretteki durumu bakımından fark yoktur. İkisi
de sonsuz olarak cehennemliktir. Yaratıcıya inanıyorum dediği hâlde,
ebedî azaptan korkmamak ne büyük ahmaklıktır. Hazret-i Ali, dirilmeye
inanmayan birine diyor ki:
(Biz âhirete inanıyoruz. Diyelim ki,
senin dediğin gibi tekrar dirilmek olmasaydı, inanıp ibadet etmekle
bizim hiç zararımız olmazdı. Ya bizim dediğimiz gerçek meydana çıkarsa
ki, elbette çıkacak, o zaman sen sonsuz olarak azaba maruz kalacaksın.)

Dinsiz
kimse ölünce, kendi inancına göre, yok olacak. İslamiyet’e göre ise, o
Cehennemde sonsuz azap görecektir. İnanan da, sonsuz nimetler içinde
yaşayacaktır. Aklı, bilgisi olan bir insan, bu ikisinden elbette,
ikincisini seçer. Sonsuz azapta kalmak, bir ihtimal bile olsa, bunu
hangi akıl kabul eder? Hâlbuki âhiret hayatı, bir ihtimal değil, apaçık
bir gerçektir. O halde aklı, ilmi olanın, Allah’a ve onun
bildirdiklerine inanması gerekir.

İslamiyet’in koyduğu kurallar,
sadece âhirette değil, dünyada da rahat içinde yaşamaya sebep olur. Bir
ateist bile, İslam ahlakına uygun yaşarsa, dünyada rahat ve huzur içinde
olur. Mesela, bir eczanede yüzlerce ilaç vardır. Her ilacın kutusunda
tarifesi vardır. İlacı, tarifeye uygun kullanan, yararını; tarifeye
uymayan zararını görür. Yeni bir makine, cihaz imal edilince, içine
prospektüsü [tanıtım yazısı, tarifesi] konur. O cihazı yapan, aletin
sağlıklı çalışabilmesi için nelere dikkat edilmesi gerektiğini bilir.
İnsanları yoktan yaratan da, onun sağlıklı çalışabilmesi için ne yapması
gerektiğini elbette bilir. Kur’an-ı kerimde, (Yaratan hiç bilmez mi?) buyuruluyor. (Mülk 14)

Bir âyet-i kerime meali de şöyledir:
(Sizi boş yere yarattığımızı mı sandınız?) [Müminun 115]

Öldükten
sonra başına gelecekleri düşünmeyene, kendisini ebedi tehlikeye atana
akıllı denebilir mi? Kur’an-ı kerimin çok yerinde, (Düşünmüyor musunuz?) diye ikaz edilmektedir. Üç hadis-i şerif meali:
(Aklı olmayanın dini de yoktur.) [Tirmizi]

(Akıllı kimse, Allah’a ve Peygamberine inanan ve ibadetlerini yapandır.) [İ. Muhber]

(Aklı olan kimse iman eder.) [Beyheki]

Başıboş
yaratılmayan insanın, ne yapması gerektiğini, peygamberleri vasıtası
ile, kitaplar göndererek bildirmiştir. Son peygamber olan Muhammed
aleyhisselama gönderilen kitabı ise Kur'an-ı kerimdir. Kur'an-ı kerim
çok veciz olduğu için, Peygamber efendimiz bunu hadis-i şerifleri ile
açıklamıştır.

Hadis-i şerifler de, diğer insanların sözlerine
göre veciz olduğundan, bizlerin kolayca anlayabilmesi için âlimler
bunları açıklamıştır. Bu, doktor ve eczacının ilacı hastaya verirken, aç
karnına tok karnına, sabah akşam birer tane, suyla iç, sütle içme gibi
tarifine benzetilebilir. Kur'an-ı kerimde insanın niçin yaratıldığı
bildirilmiştir:
(Cinleri ve insanları, ancak bana kulluk etsinler diye yarattım.) [Zariyat 56]

Allahü
teâlâ, (Bana doğru iman edip emrime uyan Cennete, uymayan ise Cehenneme
gidecektir) buyurmuştur. İbadetlerin faydası Allahü teâlâya değil,
herkesin kendinedir. Maaşla çalışan bir doktor, bir hastaya ilaç verse,
ilacın doktora faydası yok diye o ilacı kullanmamak akla uygun değildir.
Zehir içsem doktora ne zararı olur diyerek zehir içmesi de ahmaklıktır.
İşte, günahlarımın Allah’a bir zararı yok diyerek, her çeşit günahı
işlemek akıllı insanın yapacağı iş değildir.
Her insanın yaptığı ibadetin faydası kendisinedir. Kur'an-ı kerimde mealen buyuruluyor ki:
(Kim, [ibadetlerini yapar ve günahlarından] temizlenirse, faydası kendisinedir.) [Fatır 18]

(Hiç
kimsenin ibadetine Allah’ın ihtiyacı yoktur. İbadet etsek de etmesek de
Allah'a bir faydası ve zararı yoktur) diye, yanlış düşünen kimse,
perhiz yapmayan hastaya benzer. Bu hastasına doktor, perhiz tavsiye
ediyor. Bu ise, (Perhiz yapmazsam doktora hiç zararı olmaz) diyerek,
perhiz yapmıyor. Evet, doktora zararı olmaz, ama kendine zarar
vermektedir. Doktor, kendine faydası olduğu için değil, onun hastalıktan
kurtulması için, perhiz yapmasını tavsiye etmiştir. Doktorun
tavsiyesine uyarsa, şifa bulur. Uymazsa ölür gider. Doktorun bundan hiç
zararı olmaz. Bunun gibi, (Allah’ın benim ibadetime ihtiyacı yok)
diyerek ibadetten kaçanlar da, Cehenneme gider.

Dinsiz felsefeciler
Sual:
Bir arkadaş, (Ben deistim, ateiste göre dinsiz sayılmam) derken, bir
başkası da, (Ben agnostik inanca sahibim, ben de ateiste göre dinsiz
sayılmam) diyor. Bunlar da dinsiz değil mi?
CEVAP
Bunlar Fransızca kelime ve tâbirlerdir. Önce bunlar ne demek onu açıklayalım:
Athéisme = ateizm, bir yaratıcıya inanmayan felsefe akımıdır. Bu dinsizlere, athéiste
= ateist denir. Bu muazzam düzenli hâlde olan her şeyin, kendiliğinden
tesadüfen yaratıldığını sanan ve savunan ahmak kâfirlerdir.

Déisme
= deizm, bu kâinatın bir yaratıcısının olduğunu kabul edip, bu
kâinattaki insanlara karışmadığını, onları başıboş bıraktığını zanneden
felsefe akımıdır. Hiçbir dine inanmayan bu kâfirlere déiste = deist diyorlar.

Agnosticisme =agnostisizm,
bir yaratıcıya yok denilemeyeceği gibi, var da denemez, görülmediği
için bilinemez diyen felsefe akımıdır. Bu bataklığa girenlere agnostique = agnostik diyorlar.

Théisme = teizm, bu akım deistler gibi bir yaratıcıya inanırlar. Bunlara théiste
= teist diyorlar. Deistlerden farkı, yaratıcının insanlık için dinler
gönderdiğini söylerler. Brahmanizmin kolu olan budizme ve ateşe tapan
Mecusilik gibi semavî olmayan dinlere de inanıyorlar. Ateistler, bu
teistlere dinci diyorlar.

Müslümanlığın haricindeki bütün yollar, bütün “…izm”ler dinsizliktir.

Ptsi	Salı	Çarş.	Perş.	Cuma	C.tesi	Paz
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30