Allah c.c nasil misafir edilir...

Allah c.c nasil misafir edilir...

---

Musa Aleyhisselâmın ümmeti:

- Ya Musa! Rabbimizi yemeğe davet ediyoruz. Buyursun bir gün misafirimiz
olsun. Nemiz varsa ikram etmeye hazırız, dediklerinde Musa
Aleyhisselâm, onları azarladı. «Nasıl olur, Allah (haşa) yemekten,
içmekten ve mekândan münezzehtir» diyerek bir daha böyle bir şeyi
akıllarından bile geçirmemelerini tenbihledi. Fakat Musa Kelîmullah Turu
Sina'ya çıkıp, bazı münasaatta bulunmak istediğinde, Allah tarafından
şöyle nida olundu:

- «Ya Musa neden kullarımın davetini bana getirip söylemiyorsun?»

Musa Aleyhisselâm: «Ya Rabbi, böyle daveti size gelip söylemekten haya
ederim. Nasıl olur, Zatı Ulûhiyetiniz onların söylediklerinden beridir»
dedi.

Allah (c.c.): «Söyle kullarıma, onların davetine Cuma akşamı geleceğim» buyurdu.

Musa Aleyhisselâm gelip kavmini durumdan haberdar etti, hazırlığa
başlandı, koyunlar, sığırlar kesildi. Mümkün olduğu kadar mükellef bir
yemek sofrası hazırlandı. Çünkü misafir gelecek olan ne bir vali, ne bir
padişah, ne bir başka yaratıktı. Kâinatın yaratıcısı misafir olarak
gelecekti. Hazırlıklar tamamlandıktan sonra, akşam üstü uzak yollardan
geldiği belli; yorgun argın, üstü-başı birbirine karışmış bir ihtiyar
gelip: «Ya Musa! Uzak yollardan geldim, acım, bana bir miktar yemek
verin de karnımı doyurayım» dedi. Hz. Musa:

- Acele etme, hele şu testiyi al da biraz su getir bakalım. Senin de bir
katkın bulunsun. Biraz sonra Allah (c.c.) gelecek, dedi.

Tabii adam daha fazla diretmeden çekip gitti. Yatsı vakti oldu, beklenen
misafir halâ gelmedi. Sabah oluncaya kadar beklediler, halâ gelen giden
yoktu. Neyse ümidi kestiler. Hz. Musa taaccüp içinde idi.

İkinci gün Hz. Musa Tur'a gidip:

- Ya Rabbi, mahcup oldum, ümmetim: «Ya Sen bizi kandırdın, ya Allah sözünde durmadı» diyorlar dediğinde, şöyle hitap olundu:

- Geldim ya Musa, geldim. Açım dedim, beni suya gönderdin, bir lokma
ekmek bile vermedin. Beni ne sen, ne kavmin ağırladı.» Bunun üzerine
Hazreti Musa Kelîmullah:

- Ya Rabbi bir ihtiyar geldi sadece, o da bir kuldu, Allah değildi. Bu nasıl olur? dediğinde Cenabı Allah:

- «İşte ben o kulum ile beraberdim. Onu doyursa idiniz, beni doyurmuş
olacaktınız. Çünkü ben ne semalara, ne yerlere sığarım, ben ancak aciz
bir kulumun kalbine sığarım. Ben o kulumla beraber gelmiştim. Onu aç
olarak geri göndermekle, beni geri göndermiş oldunuz» buyurdu.

Demek ki, Allah için yapılan her şey, bizzat Allah'ın kendisine yapılmış gibi olmakta, Allah o kimseden razı olmaktadır.