Çocuğun ilk söyleyeceği söz

Çocuğun ilk söyleyeceği sözÇocuklarımızın mükemmel yetiştirilebilmesi için vasatın mükemmel olması şarttır.

Her çocuk ortama göre şekillenir ve bir mânâda o ortamın çocuğu sayılır.
En önemli vasat, yuvadır. Sâniyen mektep, sâlisen arkadaş ve dost
çevresi, râbian ders mütalâa arkadaşlığı gelir. Hayat-ı içtimaiyede,
terzi dükkânı, marangoz atölyesi, ütücü dükkânı, elbise temizleme
merkezi ve diğer iş alanlarını da zikredebiliriz.

Siz çocuğun gezip-tozacağı bu vasatı, iyi belirleyememiş, onun
insiyaklarını bu istikamette geliştirememiş iseniz, çocuğunuzun bir gün
mutlaka herhangi bir virüs kapması kaçınılmazdır. Onun için vasatı,
hânenizden başlamak suretiyle, yolun her menzilinde ve hayatın her
ünitesinde çocuğunuzun mükemmel yetişmesine müsait hâle getirmelisiniz;
çünkü, olan olduktan sonra zamanı geriye işletip durumu düzeltmemiz
mümkün değildir.

Çocuğun, anne karnındaki teşekkülünün ilk döneminden başlayarak onun
helâl ve meşrû rızıkla beslenmesi de fevkalâde önemlidir. Kat'iyen
bilmeliyiz ki, çocuğun gelişme sürecinde, Allah'a bağlama mecburiyetinde
olduğumuz herhangi bir hadisedeki kopukluk, negatif bir 'olgu' olarak
-muvakkaten dahi olsa- çocuğa da aksettiği çok görülen vak'alardandır.

Damarlarınızdaki bir parça haram ya da şu veya bu şekilde elde ettiğiniz
şüpheli bir nesne -aynı şeyler hanımınız için de söz konusudur- o
çocuğun muvakkat veya müebbet kayma sebeplerinden biri olabilir.

Çocuk dünyaya geldikten sonra, gıdasına, bakımına, görümüne dikkat
ettiğimiz gibi, onun kem ve hâin nazarlardan korunması da çok önemlidir.

Aile ortamını düzenleme

Hadis-i şerifte; 'Çocuğun ilk söyleyeceği söz 'Lâ ilâhe illallah' olmalıdır.' buyuruluyor.

Çocuk daha iki-üç yaşındayken ağzından çıkan ilk sözün tabiî olanı
'anne-baba', irâdîsi de 'Allah (cc)' olmalıdır. Çünkü Allah Evvel'dir,
'Allah Ezelî'dir, Allah Ebedî'dir. Sonra bu esaslı atkı üzerine diğer
şeyler bina edilecek, yaşına ve idrak ufkuna göre vatan, toprak, bayrak,
hürriyet, istiklâl vb. terimler de bunun etrafında örgülenecektir.
Şayet, çocuk ilköğretimde okuyorsa ona göre malumat verilecek.. Lisede
okuyor, felsefe ve sosyal bilimler, içtimâî bilimlerle iştigal ediyorsa,
o seviyenin malzeme ve materyaliyle takviye edilecektir. Bir evde,
Allah'a karşı saygı var ise ve sıkça Allah'tan bahsediliyorsa, çocuğa
diyeceği şeyi dedirtme konusunda hedefe kilitlenmiş sayılırız. Evet, bir
evde, Allah denilip rükûa ve secdeye gidiliyor, Allah denildiğinde
ayakların bağı çözülüyorsa çocuğun ilk kelimesinin 'Allah (cc)' olması
da kolaylaşacaktır. Çünkü böyle bir evde her şey yörüngesinde sayılır.

Cenâb-ı Hak, bir çocuk ihsan edince, -Kur'ân'ın bir âyetinde de ifade
edildiği gibi- bütün kalbimizle ve sınırsız bir muhabbetle ona yönelerek
-hâşâ ve kellâ- Allah'ı (cc) sevme ölçüsünde bir alâka ifratına da
girmemeliyiz.

Allah (cc), nazarında bu, bir nevi şirk sayılabilir. Evet, doğrudan
doğruya evlât sevgisine inhimak edip Allah'ı (cc) unutmanın büyük bir
yanlış olduğu şüphesizdir. Ayrıca, bir yönüyle çocuğa karşı sizi böyle
hesapsız hareketlere sevk edecek derecede bir sevgi de zararlıdır. İşte
Allah (cc) nezdinde memnû' olan sevgi de bu olsa gerek. Allah'a (cc)
karşı göstereceğiniz muhabbeti, herhangi bir fâniye tevcih ettiğinizde o
sevgi bazen gayretullaha dokunabilir.

Çocuğa güzel örnek olmak gerekir

Şu hususlardan ötürü sevgide i'tidal çok önemlidir:

1. Gönüllerin sultanı Allah (cc)'tır. Gönülde O'nun muhabbetinin yerini hiçbir muhabbet almamalıdır.

2. Kat'iyen bilmeliyiz ki, bu yavru, Allah'ın (cc) bize bir emanetidir.
Bizim o yavruya duyduğumuz sevgi ve alâka, o emanetin bakım ve görümü
için verilmiş bir avans ve bir teşvik primidir. Evet, sizin o yavruya
karşı sevginiz, sadece Rahmân ve Rahîm olan Allah'ın (cc) bir
hediyesidir ve Allah'ın (cc) size tevdi ettiği o emanete kusursuz
bakmanız için verilmiştir.

Yetiştirme durumunda olduğumuz çocuklarımıza karşı duygularımız,
düşüncelerimiz, sözlerimiz, kalbî hayatımız, davranışlarımız hep örnek
olma hedefine bağlanmalıdır. Onların mükemmel şekilde yetişmesini
istiyorsak, bu hususa fevkalâde dikkat etmek zorundayız. Meselâ, onların
namaz kılmalarını arzu ediyorsak, namazı gözlerinin önünde kemâl-i
ihtimam ile eda etmeli, Allah'a karşı edebin sınırları konusunda
tavrımızı ortaya koymalıyız. Hep doğru söylemeli ve yalandan uzak
olmalıyız. Onların uygunsuz söz söylemelerini arzu etmiyorsak, o evin
içinde, uygunsuz hiçbir söz söylenmemeli ve onların hafıza lûgatlarına
uygunsuz kelimeler kat'iyen yazılmamalıdır. Aziz olmalarını, namuslu
yaşamalarını, ırzımız kadar başkalarının ırzına, namusuna karşı hassas
olmalarını düşünüyorsak, aynı vaziyetin o evin içinde yaşanmasını
sağlamalı ve bu işin ilk kahramanları biz olmalıyız.

Kur'ân-ı Kerim okumalarını, Kur'ân'ın hakikatlerine aşina olmalarını
istiyorsak, o evin içinde sabah akşam, hem de onların duyacağı şekilde
Kur'ân müzakere etmeli, Kur'ân'ın o muallâ mevkiine ihtiram
göstermeliyiz ki, onları çelişkiye itmeyelim.

Binaenaleyh söz, duygu, kalbî heyecanlar ve davranışlar evde en müessir
eğitim esaslarıdırlar ve mutlaka değerlendirilmelidirler. Yoksa meseleyi
sadece, başkasına havale ederek 'şuna bir şeyler anlatın' demeye
bağlarsanız çocuğa hiçbir şey anlatamazsınız.

ÖZETLE

1- Çocuklarımızın mükemmel yetiştirilebilmesi için vasatın mükemmel
olması şarttır. Her çocuk ortama göre şekillenir ve o ortamın çocuğu
sayılır.

2- Cenâb-ı Hak, bir çocuk ihsan edince, sınırsız bir muhabbetle ona
yönelerek -hâşâ ve kellâ- Allah'ı (cc) sevme ölçüsünde bir alâka
ifratına girmemeliyiz.

3- Kat'iyen bilmeliyiz ki, bu yavru, Allah'ın bize bir emanetidir. Bizim
o yavruya duyduğumuz sevgi o emanetin bakım ve görümü için verilmiş bir
avanstır.